لوله استیل، فولادی | ماده اولیه و فرآیند ساخت لوله فولادی

ماده اولیه و فرآیند ساخت لوله فولادی

لوله استیل در دو نوع درزدار و بدون درز برای کاربردهای متفاوت وجود دارند. لوله استیل بدون درز معمولا سبکتر بوده و ضخامت کمتری دارند بنابراین میتوان از آنها برای ساخت قاب دوچرخه و انتقال مایعات استفاده کرد و در مقابل لوله استیل درزدار سنگین تر بوده و ضخامت بیشتری دارند و برای انتقال گاز، لوله کشی ها و مجرای برق از آنها استفاده می شود. یعنی کاربردهایی که در آنها لوله تحت فشار زیادی قرار نگیرد.

 لوله فولادی در قطرهای کاملا متفاوتی مورد استفاده قرار میگیرد به همین دلیل این شاخص را می توان هنگام تولید کنترل نمود. قطر لوله فولادی تولیدی می تواند از سوزن سرنگ که جز ریزترین لوله ها بوده تا لوله فولادی انتقال گاز به سراسر شهر کاملا متغیر باشد. همچنین ضخامت دیواره لوله که مقاومت لوله فولادی را تعیین می کند و طول لوله نیز از مواردی هستند که حین تولید قابل کنترل است.

ماده اولیه لوله فولادی

البته بیشتر ماده تشکیل دهنده فولاد را فلز آهن تشکیل می دهد اما فلزات دیگری مانند منگنز، وانادیوم، زیرکونیوم و آلومینیوم و ... نیز با این آلیاژ ترکیب می شوند. موادی نیز وجود دارند که پس از تکمیل پروسه تولید به لوله فولاد اضافه می شوند. مانند رنگ کردن لوله پوشانده شده و یا روی که برای گالوانیزه کردن لوله فولادی به کار میرود.

فرآیند ساخت

ساخت لوله استیل و فولادی دو فرآیند مختلف دارد و هر کدام شامل 3 مرحله می شوند. در مرحله اول فلز خام به شکلی که خاصیت تغییر پذیری و کارپذیری بیشتری دارد تبدیل می شود. سپس در خط تولید به صورت پیوسته یا نیمه پیوسته به شکل لوله شکل میگیرد و در نهایت لوله تولید شده در اندازه مورد نیاز برش داده شده و طبق نیاز مشتری اصلاح می گردد.

تولید شمش

در این فرآیند با ذوب سنگ آهن و کک (فراوری شده از ذغال سنگ) در کوره، فولاد مذاب تولید می شود. سپس با سوختن اکسیژن بیشتر کربن از بین می رود. در این مرحله فولاد مذاب را در قالب های بزرگ و ضخیم ریخته تا خنک شود.

سپس، برای تولید محصولات مسطح مانند ورق قولادی، یا محصولاتی که طول زیادی دارند مانند میله فولادی، شمش ها را بین غلتک های بزرگ تحت فشار بالا تشکیل می دهند.

پردازش نهایی

بعد از ساخته شدن، لوله فولادی ممکن است نیاز به صاف شدن یا برای استفاده نیاز به تجهیز به اتصالات داشته باشد تا بتوان دو یا چند قطعه لوله فولادی را به هم متصل کرد. رایج ترین نوع اتصال برای لوله های با قطر کم را اصطلاحاً به نخ کشیدن می گویند. در این روش شیارهایی در انتهای لوله فولادی ایجاد می گردد و توسط دستگاه اندازه گیری می شوند.

این اطلاعات و سایر داده هایی که از کنترل کیفیت لوله جمع آوری شده روی لوله حک می شوند. سپس یک پوشش سبک از جنس روغن روی لوله فولادی پاشیده می شود. در این مرحله میتوان برای روکش کشیدن و یا ضد زنگ کردن نیز لوله فولادی را گالوانیزه نمود که درواقع پوشاندن سطح لوله فولادی با لایه ای از روی است. میتوان لوله فولادی را رنگ نیز کرد.

کنترل کیفیت

در پایان برای اطمینان حاصل کردن از تطابق مشخصات لوله فولادی آماده شده با محصول موردنظر، آزمایش و تست هایی انجام می گیرد. مثلاً برای اندازه گیری ضخامت لوله فولادی از دستگاه های اشعه ایکس استفاده می شود و یا لوله ها از نظر نقص و ایراد بررسی توسط دستگاه مخصوصی که لوله فولادی را از آب پر کرده سپس با افزایش فشار مقاومت لوله را بررسی میکند. اگر لوله فولادی تولید شده دارای نقص باشد برای بازیافت شدن بازگردانده می شوند.